Traditionele huwelijksceremonie
Vroeger waren boeddhistische monniken niet aanwezig bij elke fase van de huwelijksceremonie. Omdat het gebruikelijk was dat de monniken de doden bij stonden tijdens begrafenissen, werd hun aanwezigheid bij een huwelijk (dat werd geassocieerd met vruchtbaarheid, en bedoeld om kinderen te produceren) beschouwd als een slecht voorteken. Een huwelijkspaar zou een zegen van hun plaatselijke tempel vragen voor of na de bruiloft, en zou een monnik voor astrologische adviezen raadplegen bij de vaststelling van een gunstige datum voor de bruiloft. De niet-boeddhistische delen van de bruiloft zouden op een andere plek dan de tempel plaatsvinden, en vaak ook op een andere dag.Moderne huwelijksceremonie
Tegenwoordig zijn deze verboden aanzienlijk versoepeld. Het is niet ongewoon dat een bezoek aan de tempel opdezelfde dag plaatsvindt als de niet-boeddhistische gedeelten van een bruiloft, of zelfs voordat het huwelijk plaats vindt binnen de tempel. Hoewel een divisie nog steeds vaak wordt waargenomen tussen de “religieuze” en “seculiere” delen van een bruiloft service, kan het zo simpel zijn dat de monniken aanwezig zijn voor de boeddhistische ceremonie en voor de lunch weer vertrekken als hun rol voltooid is.Boeddhistische deel van de bruiloft
Tijdens het boeddhistische onderdeel van de bruiloftdienst buigt het echtpaars als eerste voor het beeld van de Boeddha. Ze reciteren dan bepaalde fundamentele boeddhistische gebeden of gezangen (waaronder meestal de Drie Toevluchten en de Vijf Leefregels) en steken wierook en kaarsen aan voor het beeld. De ouders van het paar kunnen dan opgeroepen worden om hen te ‘verbinden’, door twee lussen van touw of draad op het hoofd van de bruid en bruidegom te plaatsen. Het echtpaar kan vervolgens offers van voedsel, bloemen en medicijnen aan de monniken presenteren. Geldschenkingen (meestal in een envelop) kunnen dan ook voorgelegd worden aan de tempel.De monniken kunnen dan een draad uitleggen die door de verzamelde monniken wordt vastgehouden. Ze beginnen aan een reeks van voordrachten van de Pali-geschriften bedoeld om verdienste en zegeningen te brengen naar het nieuwe echtpaar. De draad eindigt bij de hoofd-monnik die het kan aansluiten op een bak met water die ‘geheiligd’ is voor de ceremonie. Via de draad zou verdienste moeten worden overgebracht naar het water, een soortgelijke regeling wordt gebruikt om verdiensten over te dragen aan de doden op een begrafenis, nog een bewijs dat de taboe om funeraire beelden en attributen met het huwelijk ceremonies te mengen is afgenomen.
Het gezegende water kan worden gemengd met het kaarsvet van de aangestoken kaarsen voor het Boeddha-beeld en met andere zalven en kruiden tot een ‘plaksel’ dat vervolgens op de voorhoofden van de bruid en bruidegom wordt geplaatst. De kleine ‘stip’ is vergelijkbaar met de rode oker markering bij hindoe-toegewijden. De ‘stip’ bij de bruid wordt gemaakt met het uiteinde van de kaars in plaats van de duim van de monnik, dit in overeenstemming met het verbod voor monniken op het aanraken van vrouwen.
De hoogst aanwezige monnik kan ervoor kiezen om een paar woorden te zeggen richting het paar en hun advies en aanmoedigingen aanbieden. Het echtpaar overhandigd dan de offergaven van voedsel aan de monniken, waarmee het boeddhistische gedeelte van de ceremonie is afgesloten.
Volg ons:
Facebook Twitter Google+ Pinterest Instagram RSS Feed